Category: κείμενα / αναλύσεις

Categories
Uncategorized κείμενα / αναλύσεις

6η Δεκέμβρη – 10 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008 , ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος, πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, συνοδευόμενος από τον Β. Σαραλιώτη.  Η κρατική αυτή δολοφονία, έβγαλε μεγάλο μέρος της οργισμένης νεολαίας και όχι μόνο, στο δρόμο, το οποίο για αρκετές μέρες συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής. Αυτή η εξέγερση, εκτός από την έμπρακτη σύγκρουση με το κράτος, δημιούργησε γόνιμο έδαφος για τους μελλοντικούς αγώνες. Μια ολόκληρη γενιά μαθητών/ τριών, φοιτητών/ τριών και νέων, ζυμώθηκε πολιτικά,  ριζοσπαστικοποιήθηκε και οργανώθηκε σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, δίνοντας έτσι πνοή στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Παράλληλα, οι εστίες αγώνα πολλαπλασιάστηκαν, καταλήψεις και κοινωνικοί χώροι ξεπήδησαν σε όλη την επικράτεια.

Δέκα χρόνια μετά, το κράτος και το παρακράτος συνεχίζουν να δολοφονούν με τη σιωπηρή συγκατάβαση των συντηρητικών κομματιών της κοινωνίας, που από απλοί παρατηρητές, γίνονται αρπακτικά στη ζούγκλα του κοινωνικού κανιβαλισμού. Τρανταχτό παράδειγμα  αποτελεί η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου από τα χέρια μπάτσων και αφεντικών.  Στη λίστα των θυμάτων κράτους, κεφαλαίου και παρακράτους προστέθηκε πρόσφατα ο μετανάστης εργάτης  Petri Zifle που δολοφονήθηκε από σφαίρες Χρυσαυγίτη στη Λευκίμμη Κέρκυρας, γεγονός που αποκρύφτηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αποδεικνύοντας  την σύμπλευσή τους με το κράτος και τους φασίστες.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Μέσα στον κόσμο της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του κοινωνικού εκφασισμού, της πατριαρχίας και του κρατικού ολοκληρωτισμού οφείλουμε να οργανώσουμε τις μαχητικές μας αντιστάσεις, να συγκρουστούμε συλλογικά με το κράτος και το κεφάλαιο.

Για εμάς, η εξέγερση του Δεκέμβρη, δεν τελείωσε το 2008. Η φλόγα της εξέγερσης, καίει ακόμα μέσα μας. Όσο ο θάνατος και η καταπίεση αποτελούν κανονικότητα, τόσο οι κοινωνικοί αγώνες θα στέκονται ανάχωμα, έως την ανατροπή της.

ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Categories
κείμενα / αναλύσεις

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Στις 21 Σεπτεμβρίου ο ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, Ζακ Κωστόπουλος/ Zackie Oh πέφτει νεκρός μετά από το λιντσάρισμα που δέχθηκε από το αφεντικό κοσμηματοπωλείου της οδού Γλάδστωνος στην Ομόνοια. Στη δολοφονική αυτή επίθεση συμμετείχε ακόμα, το αφεντικό ενός παρακείμενου μαγαζιού, ο οποίος μάλιστα, όπως αποδείχθηκε αργότερα είναι μέλος της εθνικιστικής γκρούπας ΠΑΜ Πατριωτικό Μέτωπο. Μερίδα ατόμων που παρακολουθούσαν το περιστατικό να συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους, παρέμειναν αμέτοχοι, συναινώντας ουσιαστικά στην κατάληξή του. Οι μπάτσοι ολοκλήρωσαν το «έργο» αφεντικών και «φιλήσυχων» πολιτών, πετώντας τον κάτω, χτυπώντας τον, ενώ στη συνέχεια τον έβαλαν στο ασθενοφόρο φορώντας του χειροπέδες (!), για να διαπιστωθεί λίγο αργότερα ο θάνατός του. Η είδηση μεταδόθηκε κατευθείαν σε όλα τα καθεστωτικά μέσα, υπό το πρίσμα ληστείας, με σκοπό να κατευθύνει την κοινή γνώμη με το μέρος των δολοφόνων, παίρνοντας μάλιστα συνέντευξη από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου, λίγα λεπτά αφότου είχε σκοτώσει έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο. Η δίκη της υπόθεσης βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι δολοφόνοι δεν κρίθηκαν προφυλακιστέοι, σε αντίθεση με κοινωνικούς αγωνιστές που αμφισβήτoυν την εξουσία και τους μηχανισμούς της, οι οποίοι καταπιέζουν τις ζωές μας.
Η αναγωγή της ιδιοκτησίας σε ύψιστη αξία, η τοξικοφοβία και η απέχθεια προς οτιδήποτε ξεφεύγει από το στενό πλαίσιο της σεξουαλικής και μη, κανονικότητας συνθέτουν μία εικόνα από το κάδρο του κοινωνικού κανιβαλισμού και παράλληλα τους παράγοντες που οδήγησαν στη δολοφονία του Ζακ. Παρότι δεν αποδεικνύεται από το οπτικοακουστικό υλικό που διέρρευσε ότι ο Ζακ μπήκε στο κοσμηματοπωλείο για να κλέψει, αντιθέτως προκύπτει από νέα βίντεο ότι κατέφυγε στο μαγαζί για να γλυτώσει από τραμπουκισμό, τα αφεντικά θεώρησαν τόσο φοβερό έγκλημα την είσοδό του, ώστε αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν με την «θανατική ποινή». Ο θεσμός της ιδιοκτησίας είναι βασικός πυλώνας του εκμεταλλευτικού συστήματος, που έχει διαπεράσει σε τέτοιο βαθμό την συνείδηση, την κουλτούρα και την καθημερινότητα πολλών ατόμων, σε σημείο που θεωρείται το άλφα και το ωμέγα της ανθρώπινης υπόστασης, προωθώντας παράλληλα τον ατομικισμό. Οποιαδήποτε, έστω και κατά φαντασίαν, παραβίαση της ιδιοκτησίας, δικαιολογεί σύμφωνα με τις κυρίαρχες νόρμες, πρακτικές που αρμόζουν σε μία κοινωνία κανίβαλων. Παράλληλα, το γεγονός ότι ο Ζακ/ Zackie Oh ήταν τοξικοεξαρτημένος, σίγουρα ενέτεινε την βιαιότητα της επίθεσης, αφού θεωρήθηκε ότι η ζωή ενός «μιάσματος» κατ’ αυτούς δεν έχει καμία αξία. Ο εθισμός του Ζακ, σε συνδυασμό με το ότι ήταν οροθετικός, σύνηθες φαινόμενο σε χρήστες ουσιών (παρότι η ασθένειά του δε συνδέεται με τη χρήση), ενώ είχε μία σεξουαλική ταυτότητα που απέκλινε από τα κοινωνικά στάνταρ, όλα αυτά μαζί τον κατέστησαν ευάλωτο στον κανιβαλισμό και τον έθεσαν σε κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού.
Τη δολοφονία στην Ομόνοια ακολούθησαν συνεχείς κινητοποιήσεις κόσμου, που ένιωσε οργή και θλίψη για την αποτρόπαια πράξη σε βάρος ενός, αδύναμου να αντιδράσει, ανθρώπου, που μάλιστα ενσάρκωνε πολλά στοιχεία διαφορετικότητας από το κοινά αποδεκτό, τα οποία περιφρουρούν, και οφείλουν να το κάνουν, τα κοινωνικά ελευθεριακά κινήματα. Για να μην αφήσουμε καμία/ κανέναν μόνο του, βορά στους μπάτσους, τα αφεντικά και όσους συντηρούν τον κόσμο της καταπίεσης και του κανιβαλισμού.

Αναρχική Συλλογικότητα Camino Libre

Categories
δράσεις κείμενα / αναλύσεις

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Από τη μικροφωνική ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό.
Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΠΟΤΕ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΟΒΙΔΕΣ
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΡΟΔΙΔΟΥΜΕ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Στις αρχές του 21ου αιώνα παρατηρούμε σχεδόν όλο τον παγκόσμιο χάρτη να μετατρέπεται σε μία εμπόλεμη ζώνη με βασικό γεωγραφικό πεδίο των στρατιωτικών επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια, τη Μέση Ανατολή. Το 2003 οι ΗΠΑ ξεκίνησαν μία ένοπλη επέμβαση στο Ιράκ, επικαλούμενες, ως συνήθως, το «λειτούργημά» τους, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας παγκοσμίως. Πίσω από αυτή την επιχείρηση, αποδείχθηκε και επίσημα πως κρύβονταν συμφέροντα γεωστρατηγικού και οικονομικού χαρακτήρα. Ήδη, στη Λωρίδα της Γάζας, μαινόταν πολλά χρόνια η ανελέητη επίθεση του Ισραηλινού κράτους στον παλαιστινιακό λαό, μια επίθεση που εξελίσσεται μέχρι σήμερα με όρους εθνοκάθαρσης. Λίγο πιο Βόρεια, η κοινή γνώμη είναι στραμμένη στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει, με επίκεντρο τη Συρία, όπου οι ΗΠΑ με τη συνδρομή συμμαχικών της κρατών από το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) κοντράρεται με τη Ρωσία και τα αντίστοιχα κράτη που την υποστηρίζουν, σε ένα πόλεμο που βασικό επίδικο έχει τον έλεγχο μίας περιοχής με πολύ σημαντική για τα συμφέροντά τους γεωγραφική θέση και τεράστιο ενεργειακό πλούτο (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κτλ).
Η αρχή έγινε το 2011, με το ξέσπασμα στη Συρία εμφύλιου πολέμου, υπό τη διακυβέρνηση του Άσαντ, όπου η εμπλοκή της αντιπολίτευσης αλλά και των φονταμενταλιστών της Αλ Κάιντα (Μέτωπο Αλ Νούσρα), «πυροδότησε» για ακόμη μια φορά την επέμβαση του ΝΑΤΟ σε άλλη μία «σταυροφορία» ενάντια στους τζιχαντιστές. Σειρά πήρε και το Ρωσικό κράτος, που με συνεχείς βομβιστικές επιθέσεις, ενεπλάκη και επίσημα πλέον στον πόλεμο, με στόχο να γίνει ο τοποτηρητής της περιοχής.
Σήμερα, το άρμα του ΝΑΤΟ, που προετοιμάζει, εξοπλίζει και εκτελεί τις πολεμικές δραστηριότητες, αποτελείται μεταξύ άλλων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και κράτη της Ε.Ε.. Στο απέναντι «στρατόπεδο» βρίσκονται κυρίως η Ρωσία και το Ιράν, που υποστηρίζουν την κυβέρνηση Άσαντ.
Στα κράτη της Ε.Ε., που συμμετέχουν στις επιθέσεις στη Συρία, είναι φυσικά και το ελληνικό, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, μέσω στρατιωτικών βάσεων που έχουν εγκατασταθεί σε περιοχές της χώρας και από όπου ξεκινάνε πολεμικά αεροσκάφη με προορισμό την εμπόλεμη ζώνη. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σε κατάσταση ανέγερσης, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα Νατοϊκή βάση στην Αλεξανδρούπολη. Το ελληνικό κράτος, όχι μόνο συμμετέχει στα πολεμικά εγκλήματα με τον τρόπο που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά είναι και πλήρως εναρμονισμένο με τις Ευρωπαϊκές πολιτικές που αφορούν τη μεταχείριση των προσφυγικών ροών, που προκαλεί ο πόλεμος. Χτίζει φράχτες στον Έβρο, εμποδίζοντας την χερσαία δίοδο των ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από την θηριωδία της αιματοχυσίας στη Μέση Ανατολή, οδηγώντας τους στη θαλάσσια δίοδο του Αιγαίου, όπου καθημερινά πολλοί από αυτούς χάνουν τις ζωές τους από πνιγμό, ενώ πολύ συχνά γίνονται θύματα κυκλωμάτων διακινητών, που εκμεταλλεύονται την ανάγκη τους για επιβίωση. Μάλιστα, πριν από κάποιες μέρες σημειώθηκε άγρια δολοφονία σε συνοριακή περιοχή του Έβρου, όπου τρεις γυναίκες πρόσφυγες βρέθηκαν νεκρές, μαχαιρωμένες, με τις υποψίες να στρέφονται σε διακινητές. Ακόμα και οι πρόσφυγες που καταφέρνουν να εισέλθουν στη χώρα ζωντανοί, βιώνουν τον εγκλεισμό στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα λεγόμενα hot-spots, αλλά και τις ρατσιστικές επιθέσεις των παρακρατικών φασιστών.
Όσον αφορά τις σχέσεις ελληνικού και τουρκικού κράτους, η κατάσταση είναι έκρυθμη. Το ελληνικό κράτος, παρά την παραπληροφόρηση των συστημικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, που επικεντρώνονται στην επιθετικότητα της Τουρκίας, κρατάει κι εκείνο επιθετική στάση, παραβιάζοντας ενίοτε κι αυτό με τα πολεμικά του αεροσκάφη τον εναέριο χώρο του γειτονικού κράτους. Ο διακρατικός ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας πηγάζει από τα συμφέροντα της ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης και επιχειρεί να βρει τη νομιμοποιητική του βάση στην κοινή γνώμη μέσω της διάχυσης του εθνικιστικού λόγου.
Έτσι κι αλλιώς, η δημιουργία και συντήρηση της εθνικής αφήγησης, με επίκεντρο το δόγμα της εθνικής ασφάλειας και καθαρότητας χρησιμοποιείται εν γένει από το κράτος και τους φασίστες για να προετοιμάσει την κοινωνική βάση, να συμμετάσχει σε πολέμους όπου η μόνη χαμένη θα είναι η ίδια, ενώ ταυτόχρονα εκείνη δέχεται μία βάρβαρη επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Με λίγα λόγια, η επιθετικότητα απέναντι στην Τουρκία από την αριστερή κυβέρνηση, οι διακηρύξεις ελληνικότητας της Μακεδονίας, μέσα από τα φασιστοσυλλαλητήρια και ο οποιοσδήποτε διακρατικός ανταγωνισμός, ξεκινάει από τα πάνω και βοηθάται από το μακρύ χέρι του συστήματος, τους φασίστες, όχι μόνο για τα διεθνή συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης στον παγκόσμιο πλούτο, αλλά προφανώς και για τον αποπροσανατολισμό των καταπιεσμένων της ελληνικής επικράτειας. Την ίδια ώρα που η εργατική τάξη δέχεται μια βίαιη επίθεση από κράτος και αφεντικά, με αντεργατικούς νόμους και τους μισθούς να φτάνουν στα τάρταρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο μόνος πόλεμος που πρέπει να πάρουμε μέρος είναι ο εθνικός, απέναντι στους καταπιεσμένους της εκάστοτε χώρας.
Ως αναρχικοί/-ες και κομμάτι της κοινωνικής βάσης, αρνούμαστε να βρει διέξοδο το απάνθρωπο σύστημα του καπιταλισμού και νέες πηγές πλουτισμού, για να ξεπεράσει τις εγγενείς κρίσεις του, μέσα από τα πτώματά μας. Αρνούμαστε να πολεμήσουμε για τα κράτη και τα αφεντικά τους και στεκόμαστε ανάχωμα στην αιματοχυσία που προετοιμάζουν. Απέναντι στους διακρατικούς ανταγωνισμούς και τους αναδυόμενους εθνικισμούς, προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των καταπιεσμένων ενάντια στο μιλιταρισμό, στα κράτη και τα σύνορα τους, ενάντια στο πολιτικοοικονομικό σύστημα που αναπαράγει την ανισότητα, τη φτώχεια και το θάνατο.

-ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΘΕ ΠΑΤΡΙΔΑ
-ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
-ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ, ΤΑΞΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE

 

https://www.facebook.com/384828568684812/photos/pcb.498394890661512/498387907328877/?type=3&theater

https://www.facebook.com/384828568684812/photos/pcb.498394890661512/498387983995536/?type=3&theater

Categories
κείμενα / αναλύσεις

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ. ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 18/9.

Στις 18/09/2013 ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας , δολοφονείται στο Κερατσίνι από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία αυτή ήρθε ως αποτέλεσμα της στοχοποίησής του και εκτελέστηκε κατόπιν εντολών της ηγεσίας του ναζιστικού κόμματος.
Τα αντανακλαστικά του αντιφασιστικού κινήματος αποδείχθηκαν αποτελεσματικότατα, αφού ακολούθησε μια πολυετής περίοδος αναζωπύρωσης αντιφασιστικών κινητοποιήσεων και δράσεων, που συσπείρωσαν πλήθος κόσμου και οδήγησαν στην κοινωνική απομόνωση των φασιστών και στη δυναμική αντιμετώπισή τους στους δρόμους και στις γειτονιές.
Πέντε χρόνια μετά, με αφορμή τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για την ονομασία της Μακεδονίας , ο φασιστικός συρφετός κάνει την επανεμφάνισή του στο δημόσιο χώρο συμπορευόμενος με την κοινωνική βάση της δεξιάς, συντηρητικούς , νεοφιλελεύθερους, πατριώτες και θρησκόληπτους . Οι εθνικιστικές φιέστες άφησαν πίσω τους μία καμένη κατάληψη (Libertatia), μπαράζ επιθέσεων σε δομές του αντιφασιστικού αγώνα (ε.κ.χ Σχολείο κτλ), πογκρόμ σε μετανάστες/ στριες, πρόσφυγες και μειονότητες . Πρόσφατα μάλιστα, φασίστες πραγματοποίησαν εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη.
Ο όχλος που προαναφέρθηκε, κινητοποιείται στη βάση της εθνικής ενότητας και η ανοχή του στις φασιστικές γκρούπες που δρουν μέσα σε αυτόν, δημιουργεί πλέον ένα αδιάσπαστο υποκείμενο εθνικιστικής έκφρασης, που αναπαράγει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και εχθρεύεται τα κοινωνικά ταξικά κινήματα. Λίγες ημέρες πριν, κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ, οι «Μακεδονομάχοι» επεδίωξαν να μετατρέψουν μία ημέρα με έντονο στίγμα εναντίωσης στον κρατικό ολοκληρωτισμό και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, σε ένα πανηγύρι συμφιλίωσης καταπιεστών και καταπιεσμένων, που ενώνονται κάτω από μία σημαία, για τα συμφέροντα των αφεντικών.
Ο Παύλος Φύσσας, ο Σαχζάτ Λουκμάν και όλα τα θύματα των φασιστικών επιθέσεων συσπειρώνουν στο πρόσωπο τους ό,τι σιχαίνεται το νοσηρό ιδεολόγημα του φασισμού και οι εκφραστές του. Τη διαφορετικότητα και την αντίσταση σε όσους θέλουν να επαναφέρουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να αναπαράγουν το μίσος και το θάνατο.
Η δολοφονία του Φύσσα πυροδότησε την μακροχρόνια δίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη ακόμα. Δεν περιμένουμε να αντιμετωπίσει η δικαστική εξουσία το φασισμό. Ο φασισμός είναι σάρκα εκ της σαρκός του συστήματος, είναι το όπλο που χρησιμοποιεί η εξουσία ανάλογα με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, για να σφίξει περισσότερο τα λουριά των καταπιεσμένων. Θεωρούμε μεγάλη ανάγκη το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα να αποτινάξει τις λογικές ανάθεσης και να αντισταθεί μαχητικά στη φασιστική γάγγραινα σε δρόμους, γειτονιές, χώρους εργασίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΛΙΟΥ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟΥ
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE
Categories
κείμενα / αναλύσεις

ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΓΕΝΝAΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ.

Έχει περάσει πάνω από μισός χρόνος από την ανακίνηση του μακεδονικού ζητήματος και οι συγκεντρώσεις όσων διατρανώνουν την ελληνικότητα της μακεδονίας, εν είδει εθνικού πριαπισμού, συνεχίζονται με αντίστοιχη ένταση, λιγότερη μαζικότητα, ωστόσο διευρυμένες πλέον στην επαρχία. Απ’ ό,τι φαίνεται, το πείραμα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, με έναν εμπρησμό κατάληψης και επιθέσεις σε αναρχικά στέκια και κοινωνικούς χώρους, κρίθηκε επιτυχές από τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων ανά την ελλάδα, που αποφάσισαν να εξαπλώσουν την πανούκλα και στις επαρχιακές πόλεις.
Στις 22 Ιουλίου έχει καλεστεί πανθρακικό συλλαλητήριο στην Κομοτηνή, ”με αίτημα την ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών”. Να θυμηθούμε εδώ ότι είχε προηγηθεί και τοπικό συλλαλητήριο στην πόλη, στις 4 Ιουλίου. Είναι αυτονόητο ότι ο ελληνικός εθνικισμός θα διεκδικήσει να επεκταθεί στις παραμεθόριες περιοχές, ειδικά όταν εκεί συνυπάρχουν ντόπιοι έλληνες με ντόπιους μουσουλμάνους, μετανάστες, ρομά και άλλες μειονοτικές ομάδες. Βρίσκει γόνιμο έδαφος και προσπαθεί να σπείρει το ρατσισμό, τη διχόνοια και τη μισαλλοδοξία στην τοπική κοινωνία.
Ας δούμε όμως ποια κομμάτια συνθέτουν το παζλ του εθνικιστικού συρφετού των συλλαλητηρίων. Εκεί θα συναντήσει κανείς το φασιστικό-πατριωτικό-νεοφιλελεύθερο μπλοκ σύσσωμο να πραγματοποιεί κηρύγματα εθνικής ενότητας. Χρυσαυγίτες (βουλευτές και μέλη ταγμάτων εφόδου), νεοσύστατες, κατά κύριο λόγο, ναζιστικές γκρούπες και φασιστικές οργανώσεις, όπως οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές, ολόκληρη η κοινωνική βάση της δεξιάς, παπάδες, μητροπολίτες και οι απανταχού πατριώτες ενώνονται και συγκροτούν πλέον έναν εθνικό κορμό, που αποτάσσει κάθε υλική διεκδίκηση και σκίζει τα ιμάτιά του για ένα όνομα, αποπροσανατολίζει την κοινωνία, και ειδικά τα κατώτερα στρώματα, από τα πραγματικά τους συμφέροντα, καταδεικνύει ως εσωτερικό εχθρό τα κοινωνικά-ταξικά κινήματα και επιτίθεται όπου αυτά εδαφικοποιούν την αντίστασή τους στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Τα παραμύθια περί άγνοιας των φασιστικών καταβολών και πρακτικών μεγάλου μέρους των συμμετεχόντων, δεν πείθουν πλέον κανέναν και καμία. Παράλληλα, μιλάμε για έναν διαταξικό χυλό, προορισμένο να επιτίθεται συνειδησιακά με την ανάδειξη της εθνικής ταυτότητας, στους αγώνες των από τα κάτω, να υπηρετεί το πατριωτικό φαντασιακό, να ενισχύει την κυρίαρχη αφήγηση που απαιτεί στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες και ισχυροποίηση των εθνικών συνόρων, διχάζοντας τους απανταχού καταπιεσμένους του κόσμου.
Στην Κομοτηνή, απ’ ό,τι μας ”ενημερώνουν” τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (όπως το xronos.gr), ”το Πανθρακικό Συλλαλητήριο ετοιμάζεται μέσω social media”. Κανείς και καμία, όμως, από όσους/-ες ζουμε και δρουμε στην Κομοτηνή δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι η απόφαση αποτελεί προϊόν αυθορμητισμού μερίδας πολιτών, αντ’ αυτού πρόκειται για στοχευμένη στρατηγική των ντόπιων νοσταλγών του Χίτλερ, με σκοπό τη διάχυση του δηλητηρίου του φασισμού στην πόλη. Στοχευμένη διότι επιλέχθηκε ημερομηνία που εξασφάλιζε, σε μεγάλο βαθμό, την απουσία του αντιφασιστικού κινήματος, το οποίο κατα κύριο λόγο συγκροτείται από φοιτητές/-τριες. Ως αντιφασίστες/-ριες, αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα ενάντια στον φασισμό ως μια συνεχόμενη διεργασία, για την οποία η μέτρηση δυνάμεων αποτελεί χρήσιμο εργαλείο και η ανοιχτή σύγκρουση αναγκαιότητα για να διατηρήσουμε τις γειτονίες μας καθαρές από φασίστες, ωστόσο επειδή η διαδικασία αυτή έχει διάρκεια και πολλων ειδών παραμέτρους, δεν μπορεί να μετρηθεί σε νίκες και ήττες και να πάρει το αντίστοιχο θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Είναι μία μάχη που δίνεται καθημερινά στο κοινωνικό πεδίο, εκεί όπου το αντιφασιστικό κίνημα παρεμβαίνει διαρκώς, βρίσκεται στο δρόμο και στήνει ανάχωμα στις προσπάθειες εξάπλωσης της φασιστικής ρητορείας και πρακτικών. Ωστόσο, και η ίδια η μαζική παρουσία των αντιφασιστών όλα αυτά τα χρόνια στην Κομοτηνή, είναι γεγονός ότι έφερε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση των ντόπιων φασιστών από τον κοινωνικό ιστό… μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και να ξεμυτίσουν πάλι, στρώνοντας το έδαφος για πογκρόμ σε μετανάστες/-ριες και μειονότητες, εκμεταλλευόμενοι την απουσία κοινωνικών αντιστάσεων.
Ποιοι να είναι άραγε πίσω από τη διοργάνωση του εθνικιστικού πανηγυριού; Είναι η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, των λιγοστών θλιβερών ναζί, του Λευτέρη Αλατζά κι άλλων τριών-τεσσάρων θρασύδειλων; Είναι η Δημοτική Παράταξη ”Σπάρτακος” του Κωνσταντίνου Καραΐσκου, γνωστού για τις φιλικές σχέσεις που διατηρεί με τοπικά στελέχη των γραφείων της Χ.Α. (τα οποία εχει υπερασπιστεί και σε δικαστικές υποθέσεις), για τη συμμετοχή του ως επίτιμο μέλος στα μεγάλα συλλαλητήρια που προηγήθηκαν; H απάντηση δίνεται από την εμπειρία των συλλαλητηρίων που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί: είναι όλοι αυτοί. Και μαζί τους θα είναι κάθε λογής πατριώτης, κάθε δεξιά παράταξη και κόμμα, που αντλεί από τον εθνικό παροξυσμό την ικανοποίηση βλέποντας μέρος της κοινωνίας να ενώνεται κάτω από μια σημαία, μια καταγωγή, αντί να οργανώνεται ενάντια στο κράτος και το οικονομικό σύστημα που την οδηγεί στην εξαθλίωση. Θα είναι η Εκκλησία, που κηρύσσει το μίσος προς τη διαφορετικότητα και καταφέρεται ενάντια στην ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα. Θα είναι κάθε υποταγμένο άτομο που οραματίζεται στρατούς και πολέμους και ταυτόχρονα αποδέχεται τον εαυτό του ως αναλώσιμο εργαλείο στα χέρια του κράτους και των αφεντικών του.
Σε μια πόλη όπου οι αντιστάσεις των από τα κάτω σημειώνουν ύφεση τα τελευταία χρόνια και την περίοδο των διακοπών συντελείται μια παύση των κινηματικών διαδικασιών σχεδόν εν συνόλω, απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση όσων βρίσκονται στην Κομοτηνή αλλά και των συντρόφων/-ισσών από τις γειτονικές πόλεις, για να μη δοθεί στους θιασώτες του μίσους η ευκαιρία να επιτεθούν σε ό,τι εχθρεύονται περισσότερο: τη διεθνιστική αλληλεγγύη των καταπιεσμένων.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE
Categories
δράσεις κείμενα / αναλύσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ “ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ” ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 56ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΤΗ

Την Παρασκευή 22/6 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο κατάστημα ”ΑΒ Βασιλόπουλος” της Κομοτηνής, μαζί με συντρόφους/-ισσες, με αφορμή τη δολοφονία του 56χρονου εργάτη σε κατάστημα ”ΑΒ” στην Πάτρα.
Στην παρέμβαση μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

ΤΑ <<ΑΒ>> ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

Στις 14 Ιουνίου 56χρονος εργάτης άφησε την τελευταία του πνοή εν ώρα δουλειάς σε κατάστημα της εταιρίας ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ στην Πάτρα. Στην προσπάθειά του να καθαρίσει τους χώρους συντήρησης, το δάπεδο στο οποίο στηριζόταν υποχώρησε, με αποτέλεσμα την πτώση του από 3,5 μέτρα. Οι εργαζόμενοι του καταστήματος, με εντολή των αφεντικών τους, αναγκάστηκαν να συνεχίσουν να δουλεύουν μέχρι να συμπληρωθεί το ωράριο, με τον συνάδελφό τους να κείτεται νεκρός στο χώρο εργασίας τους. Μάλιστα, και την επόμενη μέρα το κατάστημα λειτούργησε κανονικά και έκλεισε μόνο την ώρα που ήταν προγραμματισμένη η κηδεία του 56χρονου.
Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε πως ο θάνατος αυτός, όπως και πολλών ακόμα εργατών (π.χ. 22χρονος ντελιβεράς που δούλευε στα Mikel, διανομέας που δούλευε στη speedex), δεν οφείλεται σε κάποιο ατυχές γεγονός, αλλά αποτελεί δολοφονία, καθώς η έλλειψη μέτρων ασφαλείας, που αναγκάζει πολλούς εργάτες να παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, είναι προμελετημένη. Οι συνθήκες από τις οποίες προήλθε ο θάνατος καθώς και η μετέπειτα τακτική του τοπικού καταστήματος ΑΒ, δεν αποτελούν κάποια εξαίρεση, αντιθέτως είναι ο κανόνας, είναι η πάγια στρατηγική της εργοδοσίας, η οποία αντιλαμβάνεται όσες και όσους δουλεύουν, ως αναλώσιμα μηχανήματα, που χρησιμεύουν μόνο για να αντλείται υπεραξία από τον ιδρώτα και το αίμα τους. Οι δολοφονίες αυτές αποτελούν το πιο εκκωφαντικό δείγμα μιας πολυμέτωπης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα, που με αγώνες έχουν κατακτηθεί. Όσο ψηφίζονται αντεργατικά μέτρα, που υπονομεύουν την απεργία ως όπλο των εργατικών αγώνων, όσο επιτρέπεται στα αφεντικά να μετατρέπουν τους χώρους εργασίας σε κάτεργα, τόσο θα υποτιμάται η ζωή και η αξιοπρέπειά μας, τόσο θα συνηθίζουμε την εξαθλίωση και το θάνατο.
Ως αναρχικοί/-ες και κομμάτι της κοινωνικής βάσης, αντιλαμβανόμαστε τη δουλειά, εντός του

καπιταλισμού, ως έναν θεσμό που καταπιέζει τον άνθρωπο, που δημιουργεί ανισότητες και εξουσιαστικές σχέσεις, που μετατρέπει τον εργάτη σε δούλο του αφεντικού του. Η εργοδοτική τρομοκρατία που υφίστανται οι εργαζόμενοι/-ες στην αλυσίδα ΑΒ, αντικατατοπτρίζει τους βάρβαρους όρους που θέτουν στις ζωές μας το κεφάλαιο και ο κρατικός μηχανισμός που το στηρίζει. Εμείς από τη μεριά μας, αρνούμαστε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια και αντ’ αυτού καλούμαστε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας στη δυστοπία που βιώνουμε καθημερινά, να αγωνιστούμε στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις, ακηδεμόνευτα, συλλογικά και μαχητικά, για να δείξουμε στα αφεντικά, που έχουν αίμα στα χέρια τους, πως μπορεί να σκότωσαν τον 56χρονο, αλλά δεν θα τους επιτρέψουμε να πλουτίζουν πάνω στα πτώματα των εργατών/-τριών.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΓΙΑ ΤΑ <<ΑΒ>> ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE

https://www.facebook.com/384828568684812/photos/pcb.407069133127422/407059593128376/?type=3&amp;theater

https://www.facebook.com/384828568684812/photos/pcb.407069133127422/407059236461745/?type=3&theater

https://www.facebook.com/384828568684812/photos/pcb.407069133127422/407059859795016/?type=3&theater

https://www.facebook.com/384828568684812/photos/pcb.407069133127422/407060023128333/?type=3&theater

22

Categories
κείμενα / αναλύσεις

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ. ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ.

Στις 30 Μαΐου ο Δ. Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας, ζητώντας το αυτονόητο, μια ανάσα ελευθερίας από τα κελιά της «Δημοκρατίας». Η άδεια την οποία απαιτεί 8 χρόνια τώρα, το καταδικασμένο εδώ και 16 χρόνια, μέλος της 17 Νοέμβρη, προβλέπεται νομοθετικά, ωστόσο στερείται εκδικητικά από την Εισαγγελική Αρχή. Μετά την διήμερη άδεια που του χορηγήθηκε το Νοέμβρη, οι δύο Εισαγγελείς που έλαβαν την συγκεκριμένη απόφαση, δέχθηκαν πειθαρχικό έλεγχο απ’ την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, γεγονός που καταδεικνύει την προσπάθεια του δικαστικού συστήματος να σφίξει παραπάνω τα λουριά της καταστολής των πολιτκών αντιφρονούντων, εντός και εκτός των φυλακών.
Η απόφαση αυτή της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τη φύση του νομικού εκτρώματος, που ονομάζεται Νέος Σωφρονιστικός Κώδικας, ο οποίος διατηρεί το εισαγγελικό βέτο στις άδειες των κρατουμένων, προβλέποντας μάλιστα ότι πλέον απαιτείται αιτιολόγηση όχι για την άρνηση, αλλά για την αποδοχή της άδειας. Αυτή η νομική πρόβλεψη πρόκειται για ένα κατασκεύασμα, που στόχο έχει την εντεινόμενη καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων.
Ουσιαστικά, η στέρηση της άδειας στον Κουφοντίνα βασίζεται στην άρνηση του να δηλώσει μετάνοια για τα πολιτικά του φρονήματα. Είναι εμφανής λοιπόν η εκδικητικότητα του εξουσιαστικού πλέγματος σε όσους αντιστέκονται απέναντι σ’ αυτό, με όποιο μέσο κι αν έχουν επιλέξει να το κάνουν. Το κράτος καθιστά σαφές, ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι τελούν υπό καθεστώς εξαίρεσης, στο κομμάτι της ποινικής μεταχείρισης.
Εδώ αξίζει να τονιστεί η δήλωση του απεργού πείνας, ότι όσα δικαιώματα φαντάζουν αυτονόητα για το σύνολο των κρατουμένων, δεν έχουν παραχωρηθεί από το κράτος στο όνομα κάποιας ισονομίας, αλλά αποτελούν κεκτημένα αγώνων που έχουν δοθεί με κάθε κόστος από τους αγωνιστές, μέσα και έξω από τις φυλακές. Οι επιτροπές αγώνα των κρατουμένων και ο αλληλέγγυος κόσμος κινητοποιούνται καθημερινά ενάντια στο Νέο Σωφρονιστικό Κώδικα και στηρίζουν τα δίκαια αιτήματα των αιχμαλώτων της «Δημοκρατίας». Η αριστερή κυβέρνηση πραγματοποιεί μια ολομέτωπη επίθεση, τόσο στα ανθρώπινα δικαιώματα, όσο και στους κοινωνικούς αγώνες. Στη δυστοπική πραγματικότητα του σήμερα, της φτώχειας, της εργοδοτικής τρομοκρατίας και του κρατικού ολοκληρωτισμού και εκφασισμού, το κράτος θέλει να καταστήσει σαφές το μάθημα σε όσους/ες αντιστέκονται αλλά και σε όλη την κοινωνία: όσοι/ες σηκώνουν κεφάλι απέναντι στην εκμετάλλευση αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες, περιθωριακοί και αντικοινωνικά στοιχεία και τους αξίζει μια απάνθρωπη αντιμετώπιση, να σαπίζουν στα κολαστήρια των φυλακών. Κοινώς, πρόκειται για έναν εκφοβισμό εκ μέρους της εξουσίας που έρχεται σε πλήρη συμφωνία με το πνεύμα του σωφρονισμού, ως όργανο πειθάρχησης και κομφορμισμού που αποστρέφεται την ανάδυση ανατρεπτικών αντιλήψεων και ανθρώπων που τις ενστερνίζονται και τις προάγουν ως όπλο για την κοινωνική χειραφέτηση.
Η υγεία του Δημήτρη Κουφοντίνα βρίσκεται πλέον σε κρίσιμη κατάσταση. Η απεργία πείνας τον έχει εξασθενήσει, παρόλα αυτά η Εισαγγελία και το κράτος δεν φαίνεται να συγκινούνται, δείχνοντας την αδυσώπητη φύση τους και δείχνουν αποφασισμένοι στο όνομα της διαφύλαξης του υπάρχοντος, να πάρουν στο λαιμό τους μια ανθρώπινη ζωή, όπως λίγο έλειψε να γίνει και με τον Β. Δημάκη λίγους μήνες πριν.
Εμείς, ως αλληλέγγυοι/ες στους αγώνες των κρατουμένων και υπέρμαχοι/ες της διασφάλισης των κεκτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων συνολικά, στηρίζουμε το δίκαιο αίτημα του Δ. Κουφοντίνα για χορήγηση άδειας και στεκόμαστε απέναντι στη βαρβαρότητα των θεσμών, που υποτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ποινικοποιούν τα ριζοσπαστικά φρονήματα.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE
Categories
κείμενα / αναλύσεις

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΑΞΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ , ΟΧΙ ΜΕΣΟ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Στις 30 Μάη , έχει κηρυχθεί πανελλαδική απεργία από από ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ και τους συνδικαλιστικούς φορείς μικρομεσαίων επαγγελματιών, εμπόρων και επιστημόνων στο πλαίσιο, μιας “πανεθνικής μέρας δράσης ενάντια στη λιτότητα, την ανεργία, την υπερφορολόγηση”.
Η συμπόρευση όλων αυτών των φορέων κρατικού συνδικαλισμού το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχει ως γνώμονα την διεκδίκηση των συμφερόντων των εργατών απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την εργοδοτική ασυδοσία αλλά προτάσσει τη συμφιλίωση μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζόμενων. Το ιδεόλογημα της «Κοινωνικής Συμμαχίας» αποσκοπεί στην μετακύληση της αιτίας της φτώχειας και του εργασιακού μεσαίωνα από την απάνθρωπη φύση του καπιταλισμού,σε λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς των κυβερνήσεων αποκομμένους από το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
Tα τσιράκια της εργοδοσίας , αυτοί οι επαγγελματίες συνδικαλιστές και εργατοπατέρες, επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν την εργατική τάξη για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου και την καλούν να συμμετάσχει σε ένα κοινό «αγώνα» εργατών και αφεντικών. Μια τέτοια σύμπλευση θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την πορεία του εργατικού κινήματος. Η εργοδοσία, μέσω των παραπάνω φερεφώνων της, προσπαθεί να αφομοιώσει όσες/-ους καταπιέζει, στη ρητορεία της, πέρι διαταξικής αρμονίας και κοινότητας αγώνα λόγω της κοινής καταγωγής που μοιράζονται δυνάστης και καταδυναστευόμενος. Η εθνική ενότητα και ομοψυχία χρησιμοποιούνται για άλλη μια φορά ως όπλα του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στις ταξικές αντιστάσεις, ως μέσο συνειδησιακής καταστολής και ύπνωσης στον κόσμο της εργασίας.
Όσο βαθαίνει, μέρα με τη μέρα, αυτό το σύστημα της καταπίεσης, όσο το τα αφεντικά αντλούν όλο και μεγαλύτερη υπεραξία από τον ιδρώτα των εργατριών/-ών, τόσο αυξάνονται οι εργατικές δολοφονίες (με πιο πρόσφατη του Γιάννη Ζυγοροδήμου, που δούλευε σε κατασκευαστική εταιρία στη Λάρισα, όταν εγκλωβίστηκε σε μηχάνημα κι έπειτα έχασε τη ζωή του), τόσο καταπατάται το κεκτημένο εδώ και πάνω από έναν αιώνα δικαίωμα στην 8ωρη εργασία, η κυριακάτικη αργία, τόσο υποβαθμίζεται συνέχεια ο υποκατώτατος μισθός και κατ’ επέκταση οι ζωές και η αξιοπρέπεια των κατώτερων στρωμάτων. Τα μεγάλα και τα μικρά αφεντικά θέλουν να μας πείσουν ότι η εξαθλίωση που βιώνουμε δεν οφείλεται σε αυτό το κυρίαρχο παγκοσμίως καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα που αναπαράγει καταπίεση και ανισότητες, αλλά έπεσε από τον ουρανό και θα αντιμετωπιστεί μόνο αν συσπειρωθούμε φτωχοί και πλούσιοι κάτω από μία κοινή εθνική ταυτότητα για να σώσουμε το εθνικό κεφάλαιο. Να αγωνιστούμε δηλαδή για να ισχυροποιήσουμε τα δεσμά της σκλαβιάς μας.
Ως αναρχικοί/-ες, αντιθέτως, εμείς προτάσσουμε τους ακηδεμόνευτους ταξικούς αγώνες μέσα από σωματεία βάσης, την αντεπίθεση στη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου που δεχόμαστε, τη συλλογικοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών μας στο σήμερα και την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης και της ταξικής χειραφέτησης. Η απεργία αποτελεί εδώ και τόσα χρόνια, το πιο αποτελεσματικό εργαλείο στο οπλοστάσιο των εργατών/-τριών, αφού μπορεί να παραλύσει την παραγωγική διαδικασία εντός του καπιταλισμού, για όσο καιρό διαρκέσει. Η απεργία είναι για εμάς ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται ως τέχνασμα της κυρίαρχης τάξης προς τον αποπροσανατολισμό των καταπιεσμένων και ως αντιδιαστολή στις ταξικές διεκδικήσεις, που καθιστούν ξεκάθαρο πως καμία πατρίδα δεν μας ενώνει με τα αφεντικά μας. Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και οι υπόλοιποι φορείς του κρατικού συνδικαλισμού κηρύσσουν, λοιπόν, απεργία και μας καλούν να αγωνιστούμε μαζί με τα αφεντικά για χάρη του ελληνικού κεφαλαίου την ίδια ώρα που για χάρη του τελευταίου, το ελληνικό κράτος επιτίθεται στο δικαίωμα στην απεργία, με έναν πρωτοφανή αντιαπεργιακό νόμο.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ.
ΣΤΟΝ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE-ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Categories
κείμενα / αναλύσεις

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ. ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ.

Πρόσφατα συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την έναρξη της Νάκμπα. Ως Νάκμπα ορίζεται η απομάκρυνση των Παλαιστινίων από τη γη που γεννήθηκαν, μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, έπειτα από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1948 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους κάτοικοι 531 πόλεων και χωριών. Σήμερα, το Ισραήλ συνεχίζει ακόμα πιο έντονα μια πολιτική εθνοκάθαρσης, πάνω στην οποία στηρίζεται η συγκρότηση και η επέκτασή του ως κράτος. Η πολιτική αυτή έχει ως επακόλουθο και στόχο την ολοκληρωτική εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού. Χαρακτηριστικά, στη Λωρίδα της Γάζας, 2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στοιβαγμένοι σε καθεστώς εξαθλίωσης, αποκλεισμένοι από είδη πρώτης ανάγκης, όπως φάρμακα, νερό και ηλεκτρισμό.
Το ελληνικό κράτος βάζει πλάτες σε αυτή την πολιτική, συμμετέχοντας στην στρατιωτική συμμαχία με το Ισραήλ, τις Η.Π.Α. και την Κύπρο καθώς και το ολοκληρωτικό καθεστώς της Αιγύπτου. Μία κρατική οντότητα που διέπεται από μιλιταρισμό, το στρατιωτικοποιημένο Ισραήλ της δίχρονης αναγκαστικής θητείας για άνδρες και γυναίκες υποβιβάζει ολοφάνερα και ξεδιάντροπα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο μύθος της αγιοποίησης κάθε κράτους, ως πολιτειακή μορφή οργάνωσης μιας κοινωνίας, καταρρέει συθέμελα μπροστά και μόνο στην ιδέα ότι ένας λαός, κατατρεγμένος ιστορικά από ένα παγκόσμιο κλίμα αντισημιτισμού -μέχρι και σήμερα-, που έχει βιώσει το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας από το ναζιστικό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσής του, επιστρατεύεται από την κρατική εξουσία για μία εθνοκάθαρση, τόσα χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα. Δολοφονίες αμάχων, βομβαρδισμοί κι εθνικό μίσος συνθέτουν ένα μωσαϊκό βαρβαρότητας μιας πολεμικής δυστοπίας.
Παράλληλα, η ηγεμονία της φονταμενταλιστικής οργάνωσης Χαμάς εντός της Παλαιστινιακής Αντίστασης αρνείται τη συνύπαρξη των δύο λαών υποστηρίζοντας την ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους του Ισραήλ και εκφράζοντας ανοιχτά αντισημίτικες θέσεις. Ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός καθώς και η λογική ολοκληρωτικής εξόντωσης εθνοτήτων προωθείται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους ως αναλώσιμα προϊόντα, στο όνομα της δημιουργίας ή της υπεράσπισης ενός έθνους-κράτους, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εκφράζει ένα κίνημα αντίστασης με χειραφετικά χαρακτηριστικά για οποιαδήποτε καταπιεσμένη ταυτότητα.
Καταληκτικά, ως κοινωνικοί/-ες αναρχικοί/-ές, αρνούμαστε τη λογική των ίσων αποστάσεων, αντιτασσόμαστε στην καταπίεση που δέχεται ο παλαιστινιακός λαός στηρίζοντας το δίκαιο αίτημα του στην αυτοδιάθεση, οραματιζόμαστε και παλεύουμε για έναν κόσμο όπου φυλές και έθνη δεν υφίστανται ως διαχωρισμοί μεταξύ των ανθρώπων, για έναν κόσμο χωρίς θεούς κι αφέντες. Η διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια στους διακρατικούς πολέμους και τον μιλιταρισμό. Πέρα από την αυτονόητη αλληλεγγύη μας στον καταπιεσμένο παλαιστινιακό λαό εκφράζουμε τη στήριξη μας στα κινήματα ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών που μάχονται γι’ αυτόν τον δίκαιο αγώνα εντός της περιφέρειας του κράτους του Ισραήλ.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE – ΚΟΜΟΤΗΝΗ