Έχει περάσει πάνω από μισός χρόνος από την ανακίνηση του μακεδονικού ζητήματος και οι συγκεντρώσεις όσων διατρανώνουν την ελληνικότητα της μακεδονίας, εν είδει εθνικού πριαπισμού, συνεχίζονται με αντίστοιχη ένταση, λιγότερη μαζικότητα, ωστόσο διευρυμένες πλέον στην επαρχία. Απ’ ό,τι φαίνεται, το πείραμα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, με έναν εμπρησμό κατάληψης και επιθέσεις σε αναρχικά στέκια και κοινωνικούς χώρους, κρίθηκε επιτυχές από τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων ανά την ελλάδα, που αποφάσισαν να εξαπλώσουν την πανούκλα και στις επαρχιακές πόλεις.
Στις 22 Ιουλίου έχει καλεστεί πανθρακικό συλλαλητήριο στην Κομοτηνή, ”με αίτημα την ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών”. Να θυμηθούμε εδώ ότι είχε προηγηθεί και τοπικό συλλαλητήριο στην πόλη, στις 4 Ιουλίου. Είναι αυτονόητο ότι ο ελληνικός εθνικισμός θα διεκδικήσει να επεκταθεί στις παραμεθόριες περιοχές, ειδικά όταν εκεί συνυπάρχουν ντόπιοι έλληνες με ντόπιους μουσουλμάνους, μετανάστες, ρομά και άλλες μειονοτικές ομάδες. Βρίσκει γόνιμο έδαφος και προσπαθεί να σπείρει το ρατσισμό, τη διχόνοια και τη μισαλλοδοξία στην τοπική κοινωνία.
Ας δούμε όμως ποια κομμάτια συνθέτουν το παζλ του εθνικιστικού συρφετού των συλλαλητηρίων. Εκεί θα συναντήσει κανείς το φασιστικό-πατριωτικό-νεοφιλελεύθερο μπλοκ σύσσωμο να πραγματοποιεί κηρύγματα εθνικής ενότητας. Χρυσαυγίτες (βουλευτές και μέλη ταγμάτων εφόδου), νεοσύστατες, κατά κύριο λόγο, ναζιστικές γκρούπες και φασιστικές οργανώσεις, όπως οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές, ολόκληρη η κοινωνική βάση της δεξιάς, παπάδες, μητροπολίτες και οι απανταχού πατριώτες ενώνονται και συγκροτούν πλέον έναν εθνικό κορμό, που αποτάσσει κάθε υλική διεκδίκηση και σκίζει τα ιμάτιά του για ένα όνομα, αποπροσανατολίζει την κοινωνία, και ειδικά τα κατώτερα στρώματα, από τα πραγματικά τους συμφέροντα, καταδεικνύει ως εσωτερικό εχθρό τα κοινωνικά-ταξικά κινήματα και επιτίθεται όπου αυτά εδαφικοποιούν την αντίστασή τους στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Τα παραμύθια περί άγνοιας των φασιστικών καταβολών και πρακτικών μεγάλου μέρους των συμμετεχόντων, δεν πείθουν πλέον κανέναν και καμία. Παράλληλα, μιλάμε για έναν διαταξικό χυλό, προορισμένο να επιτίθεται συνειδησιακά με την ανάδειξη της εθνικής ταυτότητας, στους αγώνες των από τα κάτω, να υπηρετεί το πατριωτικό φαντασιακό, να ενισχύει την κυρίαρχη αφήγηση που απαιτεί στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες και ισχυροποίηση των εθνικών συνόρων, διχάζοντας τους απανταχού καταπιεσμένους του κόσμου.
Στην Κομοτηνή, απ’ ό,τι μας ”ενημερώνουν” τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (όπως το xronos.gr), ”το Πανθρακικό Συλλαλητήριο ετοιμάζεται μέσω social media”. Κανείς και καμία, όμως, από όσους/-ες ζουμε και δρουμε στην Κομοτηνή δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι η απόφαση αποτελεί προϊόν αυθορμητισμού μερίδας πολιτών, αντ’ αυτού πρόκειται για στοχευμένη στρατηγική των ντόπιων νοσταλγών του Χίτλερ, με σκοπό τη διάχυση του δηλητηρίου του φασισμού στην πόλη. Στοχευμένη διότι επιλέχθηκε ημερομηνία που εξασφάλιζε, σε μεγάλο βαθμό, την απουσία του αντιφασιστικού κινήματος, το οποίο κατα κύριο λόγο συγκροτείται από φοιτητές/-τριες. Ως αντιφασίστες/-ριες, αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα ενάντια στον φασισμό ως μια συνεχόμενη διεργασία, για την οποία η μέτρηση δυνάμεων αποτελεί χρήσιμο εργαλείο και η ανοιχτή σύγκρουση αναγκαιότητα για να διατηρήσουμε τις γειτονίες μας καθαρές από φασίστες, ωστόσο επειδή η διαδικασία αυτή έχει διάρκεια και πολλων ειδών παραμέτρους, δεν μπορεί να μετρηθεί σε νίκες και ήττες και να πάρει το αντίστοιχο θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Είναι μία μάχη που δίνεται καθημερινά στο κοινωνικό πεδίο, εκεί όπου το αντιφασιστικό κίνημα παρεμβαίνει διαρκώς, βρίσκεται στο δρόμο και στήνει ανάχωμα στις προσπάθειες εξάπλωσης της φασιστικής ρητορείας και πρακτικών. Ωστόσο, και η ίδια η μαζική παρουσία των αντιφασιστών όλα αυτά τα χρόνια στην Κομοτηνή, είναι γεγονός ότι έφερε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση των ντόπιων φασιστών από τον κοινωνικό ιστό… μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και να ξεμυτίσουν πάλι, στρώνοντας το έδαφος για πογκρόμ σε μετανάστες/-ριες και μειονότητες, εκμεταλλευόμενοι την απουσία κοινωνικών αντιστάσεων.
Ποιοι να είναι άραγε πίσω από τη διοργάνωση του εθνικιστικού πανηγυριού; Είναι η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, των λιγοστών θλιβερών ναζί, του Λευτέρη Αλατζά κι άλλων τριών-τεσσάρων θρασύδειλων; Είναι η Δημοτική Παράταξη ”Σπάρτακος” του Κωνσταντίνου Καραΐσκου, γνωστού για τις φιλικές σχέσεις που διατηρεί με τοπικά στελέχη των γραφείων της Χ.Α. (τα οποία εχει υπερασπιστεί και σε δικαστικές υποθέσεις), για τη συμμετοχή του ως επίτιμο μέλος στα μεγάλα συλλαλητήρια που προηγήθηκαν; H απάντηση δίνεται από την εμπειρία των συλλαλητηρίων που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί: είναι όλοι αυτοί. Και μαζί τους θα είναι κάθε λογής πατριώτης, κάθε δεξιά παράταξη και κόμμα, που αντλεί από τον εθνικό παροξυσμό την ικανοποίηση βλέποντας μέρος της κοινωνίας να ενώνεται κάτω από μια σημαία, μια καταγωγή, αντί να οργανώνεται ενάντια στο κράτος και το οικονομικό σύστημα που την οδηγεί στην εξαθλίωση. Θα είναι η Εκκλησία, που κηρύσσει το μίσος προς τη διαφορετικότητα και καταφέρεται ενάντια στην ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα. Θα είναι κάθε υποταγμένο άτομο που οραματίζεται στρατούς και πολέμους και ταυτόχρονα αποδέχεται τον εαυτό του ως αναλώσιμο εργαλείο στα χέρια του κράτους και των αφεντικών του.
Σε μια πόλη όπου οι αντιστάσεις των από τα κάτω σημειώνουν ύφεση τα τελευταία χρόνια και την περίοδο των διακοπών συντελείται μια παύση των κινηματικών διαδικασιών σχεδόν εν συνόλω, απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση όσων βρίσκονται στην Κομοτηνή αλλά και των συντρόφων/-ισσών από τις γειτονικές πόλεις, για να μη δοθεί στους θιασώτες του μίσους η ευκαιρία να επιτεθούν σε ό,τι εχθρεύονται περισσότερο: τη διεθνιστική αλληλεγγύη των καταπιεσμένων.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE